Η ομορφιά της καθημερινότητας

Η ομορφιά της καθημερινότητας έγκειται στη δική μας εγρήγορση. Πολλές φορές επαναλαμβάνουμε κάθε μέρα τα ίδια πράγματα, τις ίδιες διαδρομές, συναντάμε τους ίδιους ανθρώπους και αφηνόμαστε στην επανάληψη χωρίς να έχουμε τη διάκριση να παρατηρήσουμε τις διαφορετικές λεπτομέρειες που συνθέτουν την ίδια εικόνα.

Κι όμως "δεν μπορείς να περάσεις δεύτερη φορά από το ίδιο ποτάμι", είπε ο Ηράκλειτος, κύλησε, πέρασε.Λίγες είναι οι στιγμές που έχουμε την εγρήγορση να αναγνωρίσουμε το κάλλος στην καθημερινή μας ζωή - διότι δεν παύει να υπάρχει, απλά εμείς εστιαζόμαστε αλλού.Στο χέρι μας είναι να ζούμε παρόντες κάθε στιγμή στο εδώ και το τώρα, να κρατάμε τη συνείδηση μας ξάγρυπνη, κάθε στιγμή περιλαμβάνει ένα θαύμα που μας περιμένει να το ανακαλύψουμε.Περπατούσα χτες στους δρόμους της αγοράς βιαστικός μέσα στο βιαστικό πλήθος, ξαφνικά έπιασε βροχή, η εικόνα μεταμορφώθηκε, άλλαξε, ο ρυθμός των ανθρώπων έγινε ακόμα πιο γρήγορος, όλοι κάτι ήθελαν να προστατέψουν, μια κυρία το χτένισμά της, μάλιστα την δυσκόλευαν οι γόβες της, κάποια άλλη το μακιγιάζ της, κάποιος έτρεχε μη βραχούν τα ψώνια που κρατούσε στο χέρι, ένας φάνηκε πως προσπαθεί να προστατεύσει τα ρούχα του, άλλος το χαρτοφύλακα και το φορητό υπολογιστή του.

Όλοι και όλα χόρευαν στο ρυθμό της βιασύνης, όταν η ματιά μου αρπάχτηκε από τη φιγούρα ενός μικρού, κυκλωμένου σ ένα δικό του ρυθμό, διαφορετικό από τους άλλους, ήταν σαν να κινούνταν σε slow motion, φαίνεται πως αυτός δεν είχε τίποτα να προστατεύσει έτσι καθώς περπατούσε ανέμελος, χαμογελαστός, σαν να του άρεσε που βρεχόταν.

Σκέφτηκα αν άραγε ήθελε κι αυτός να έχει κάτι να προστατεύσει, αν ήθελε να βιάζεται κάπου να πάει. Τότε για ακόμα μία φορά κατάλαβα ότι όσα λιγότερα έχεις τόσο πιο ελεύθερος είσαι.