Α. Μπότσαρης: Ο Αριστοφάνης, η Λυσσιστράτη και οι διεφθαρμένοι...

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ: Ο δικος μας Αριστοφανης στην Λυσσιστρατη .Ο μονολογος που ακολουθει ειναι της Λυσσιστρατης που εξηγει στους αντρες πως να ξεκαθαρίσουν τον δημο απο τους διεφθαρμένους και αχρειους πολιτες , (τα λαμόγια και τους διαπλεκόμενους ) στην νεοελληνική , -φωτιά να μας καψει που χρειάζεται να κάνουμε μετάφραση απο ελληνικά σε ελληνικά- . Κοίταξε λεει στον Προβουλο * πως τα καταφερνουμε εμεις να κανουμε την δουλεια σωστα . Η παρομοίωση της καπας απολαυστικη και αιρετικη συναμα στην μεταφραση του Κωστα Ταχτση

Πως υφαί- πως υφαίνουμε μια κάπα)
Πρώτον, το πλένουμε καλά-καλά στη σκάφη να φύγει όλ’ η λέρα. Ύστερα το χτυπάμε με τον κόπανο να φύγουνε οι σγρόμποι και οι κολλιτσίδες. Έτσι ακριβώς θα έπρεπε να ξεπλύνετε κι εσείς το κράτος απ’ τις λέρες, να κοπανίσετε τις κολλιτσίδες στο κεφάλι, κι όλες τις κλίκες που μαζεύονται σα σγρόμποι και συνωμοτούν για να λυμαίνονται την εξουσία. Ύστερα θα ‘πρεπε, πάλι όπως εμείς, να ρίξετε σ’ ένα πανέρι πανανθρώπινης αδελφοσύνης το καθαρό μαλλί – όλους τους άξιους και χρηστούς πολίτες, όχι μόνο τους γέρους, μα και τους νέους, και τις γυναίκες, και τους φτωχούς που είναι καταχρεωμένοι στο δημόσιο, και τους μέτοικους, ακόμα και τους ξένους όσους μας αγαπάν αληθινά – και να τους ανακατέψετε όλους μαζί καλά-καλά… Και, μα το Δία, ας μην ξεχνάμε και τις πόλεις, που έχουν αποικίσει οι δικοί μας, σ’ όποια γωνιά της γης κι αν βρίσκονται. Πρέπει να καταλάβουμε ότι κι αυτοί είναι καθώς οι τούφες του μαλλιού, πού ‘πεσαν χάμω και σκορπίστηκαν εδώ κι εκεί… Κι αυτούς λοιπόν να τους μαζέψετε κοντά σας, και μ’ αυτή την πελώρια ανθρώπινη τουλούπα, να υφάνετε για όλο το λαό μια ζεστή μεγάλη κάπα!...

Εξ ίσου απολαυστικη και η επομενη εκδοχη δια...χειρός Λινας Νικολακοπουλου

Πρώτα παίρνουμε το νήμα, το μαλλί το κατσιασμένο
κι όπως είναι μπερδεμένο το πετάμε στο νερό
μ’ ένα κόπανο στο χέρι, το χτυπάμε το καημένο
για να γίνει αγνό παρθένο να ‘χει χρώμα ζωηρό.
Μετά το πλένουμε καλά, το στύβουμε γερά
να διώξουμε τη λέρα κι όλα τ’ άλλα βλαβερά.
Γιατί υπάρχουν και πολλοί που πάνε για μαλλί
πατρίδα μου καημένη και σ’ αφήνουνε γουλί.

Το καθήκον με καλεί – το μαλλί, το μαλλί
που μπερδεύτηκε πολύ – στη Βουλή, στη Βουλή
κι έγιναν μαλλιά κουβάρια της Βουλής τα παλικάρια
ποιος θα φάει πιο πολύ…
Κι είναι θέμα εθνικό – το μαλλί, το μαλλί
μες στο μαύρο πανικό – στη Βουλή, στη Βουλή
να ‘ρχεται το κάθε τσόλι, να ρωτάει σ’ αυτή την πόλη
πως θα γίνει αφεντικό.

Τι ρωτάς, τι θες
του κάτω κόσμου οι πυρκαγιές έχουν ανάψει
κι ότι και να πω
σαν υφαντό στον αργαλειό πού ‘χει ξεβάψει.

Μα είναι ζήτημα τιμής – το μαλλί, το μαλλί
στον καιρό της παρακμής – πιο πολύ, πιο πολύ
να ξεκαθαρίσει ο χώρος, πριν να μάθει ο κάθε σκώρος
εξουσία
εξουσία
εξουσία τι θα πει.
(άμα πια…)

Διαβάζοντας τους τελευταίους στιχους συνειδητοποιεί κανείς οτι ειναι πλέον ζήτημα επιβίωσης δικής μας ( οχι δικης τους ) να ξεκαθαρίσει η πατρίδα απο όλους τους σκωρους που την εκαναν σουρωτήρι , εργο δυσκολο αλλά οχι ακατόρθωτο .
Υ.Γ. 1: οποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει σγρομπος , τουλουπα , λυμαινομαι - θέλει........κοπανο.Η γλώσσα μας ειναι μια και (τουλαχιστον ) τρισχιλιετης, ανακαλύψτε την , (αμα πια....)
2: Προβουλοι - ειδικό σώμα 12 διακεκριμένων πολιτών .Σκοπός τους ειναι ο αυστηρός έλεγχος των οικονομικών αλλά και η διαχείριση κρίσεων (συνοδεύονται συνήθως απο αστυνομικα όργανα επιφορτισμενα για την επιβολή της τάξης και τού νόμου sic) , διοτι οι "σκωροι" αντιλαμβάνονται καλύτερα και γρηγορότερα απο τους καταπιεζόμενους - "εξουσια τι θα πει "

Αντωνης Μπότσαρης