H κλιματική αλλαγή ίσως οδήγησε στην παρακμή των Μάγια
Μια δραματική μεταβολή του κλίματος στους τροπικούς ίσως οδήγησε πριν από 12 αιώνες στην κατάρρευση της δυναστείας των Τσανγκ στην Κίνα και του πολιτισμού των Μάγια στην άλλη πλευρά του πλανήτη. Έρευνα που δημοσιεύεται την Πέμπτη στο Nature υποδεικνύει ότι οι δύο πολιτισμοί παρήκμασαν λόγω μιας ξηρασίας που διήρκεσε από τον όγδοο έως και τον ένατο αιώνα, ως αποτέλεσμα κλιματικής αλλαγής που εξασθένισε τους θερινούς μουσώνες βόρεια του ισημερινού.
Η ομάδα του Γκέραλντ Χάουγκ, στο Κέντρο Γεωλογικών Μελετών του Πότσνταμ στη Γεμανία, εκτιμά ότι η εξασθένιση των μουσώνων εξηγεί, τουλάχιστον εν μέρει, το τέλος της κλασσικής εποχής των Μάγια (250-900) στις περιοχές όπου είναι σήμερα το Μεξικό και η Γουατεμάλα. Γνωστός για τις πόλεις-κράτη, την ιερογλυφική γραφή, το ηλιακό ημερολόγιο των 365 ημερών και τις πυραμίδες του, ο μεγάλος πολιτισμός των Μάγια κατέρρευσε αιφνιδίως.
Σε διάστημα λίγων δεκαετιών το ίδιο συνέβη στην 13η δυναστείας των Τανγκ, η οποία κυβέρνησε από το 618 έως το 907. Υστερα από τρεις χρυσούς αιώνες, μια γενικευμένη εξέγερση οδήγησε στην πτώση της δυναστείας, που έμεινε στην Ιστορία για την άνθηση των τεχνών και τις εμπορικές της συναλλαγές με την Ινδία και τη Μέση Ανατολή.
Οι ερευνητές μελέτησαν πυρήνες ιζηματογενών εδαφών στη νοτιοαναολική Κίνα. Οι μαγνητικές ιδιότητες του υλικού και η περιεκτικότητα σε ενώσεις του τιτανίου υποδεικνύουν ότι τον όγδοο και ένατο αιώνα, όπως είχε συμβεί και κατά την τελευταία Παγετώδη Περίοδο, οι χειμερινοί άνεμοι στους τροπικούς ήταν ιδιαίτερα έντονοι. Αυτό συνήθως σημαίνει ότι το καλοκαίρι φέρνει λιγότερες βροχές απ' ότι συνήθως, καθώς ολόκληρο το μετεωρολογικό σύστημα των μουσώνων μετατοπίζεται νότια.
Η μεταβολή αυτή, εκτιμούν οι επιστήμονες, δεν αφορούσε μόνο την Ασία αλλά και τη Λατινική Αμερική, και πιθανότατα συνέβαλε στην εξαφάνιση των δύο πολιτισμών.
Ο πολιτισμός των Μάγια αριθμούσε γύρω στα 15 εκατομμύρια ανθρώπους στα μέσα του 8ου αιώνα. Μέχρι το 830 ο πληθυσμός είχε μειωθεί κατά τα τρία τέταρτα, ενώ τα τελευταία γραπτά μνημεία τους χρονολογούνται στο 909.