Ταξιδεύοντας στον ονειρεμένο Πόρο με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βέργας

Γράφτηκε από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Online: «Μάθαμε να τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο», ήταν ο τίτλος της φετινής πολύ πετυχημένης εκδήλωσης που πραγματοποιήσαμε (στα πλαίσια της αναμενόμενης αδελφοποίησης της Βέργας με το νησί του Πόρου) τα μέλη της παιδικής ορχήστρας και χορωδίας του Πολιτιστικού και Αναπτυξιακού Συλλόγου Βέργας, που βρεθήκαμε στο νησί του Πόρου και λάβαμε μέρος στις καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Αμφιθέατρο Συγγρού, που διοργανώνει το μήνα Ιούλιο ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Πόρου με τη συνεργασία του Δήμου Πόρου και της Χατζοπουλείου Βιβλιοθήκης Πόρου.

Ξεκινήσαμε με ένα πούλμαν μαζί με τους δασκάλους μας της μουσικής, την κ. Πόπη Βαζαίου και τον κ. Νίκο Πράσινο, τους γονείς και συνοδούς, τον πρόεδρο του Δημοτικού Διαμερίσματος Βέργας κ. Παναγιώτη Χειλά και τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου κ.κ. Χαράλαμπο Αφάλη, Παύλο Κλάδη και Γιώτα Μέντζα και αφήνοντας πίσω μας τη Βέργα βρεθήκαμε στο πανέμορφο Ναύπλιο. Εδώ παραμείναμε για λίγη ξεκούραση και ξενάγηση στα αξιοθέατα. Επισκεφθήκαμε τον Άγιο Σπυρίδωνα όπου δολοφονήθηκε ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας, το πρώτο Κυβερνείο, το πρώτο Γυμνάσιο, την πλατεία που η Ψωροκώσταινα έδωσε το δαχτυλίδι της και ένα γρόσι για τις ανάγκες του αγώνα του 1821, τα παλιά κτήρια, το Μπούρτζι, το Παλαμήδι και ακολουθώντας τη διαδρομή του δεύτερου μεγαλύτερου μετά τον Ηρακλή ήρωα της μυθολογίας μας και βασιλιά της Αθήνας Θησέα βρεθήκαμε στην Αρχαία Τροιζηνία και από εκεί στον Γαλατά. Σειρά είχε ο Πόρος, η «Βενετία του Σαρωνικού», στον οποίο περάσαμε με το ferry boat (που για κάποιους ήταν η πρώτη φορά). Δεξιά μας είχαμε το Μπούρτζι με το μικρό κάστρο του, που έφτιαξε ο Βαυαρός φιλέλληνας Χάϊντεκ το 1828 για την προστασία του ναυστάθμου του Πόρου, ανασκευάζοντας παλιότερο βυζαντινό οχυρό του 7ου π.Χ. αιώνα.

Μόλις φτάσαμε μετά από πέντε λεπτά στον αμφιθεατρικά κτισμένο διατηρητέο οικισμό του λιμανιού αισθανθήκαμε τη μαγική ατμόσφαιρα του νησιού που τον 18ο και 19ο αιώνα έγινε μεγάλο ναυτικό κέντρο και έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά την Επανάσταση, διότι εδώ εγκαταστάθηκε ο πρώτος ελληνικός ναύσταθμος το 1830. Περπατήσαμε στα δρομάκια της πόλης και ανηφορίσαμε μέχρι το ιστορικό Ρολόι, όπου είχαν τα αρχοντικά τους οι παλιοί Αθηναίοι αριστοκράτες και υπάρχουν ακόμα ορατά τα σημάδια μιας παλιάς αίγλης. Περνώντας μέσα από νεοκλασικά κτήρια που στέκουν δίπλα στα απλά ασβεστωμένα σπιτάκια με τις κεραμοσκεπές, τα μπλε πορτοπαράθυρα και τις λουλουδιασμένες αυλές, βρεθήκαμε στο μεγαλοπρεπές Αμφιθέατρο Συγγρού, όπου το βράδυ θα τραγουδούσαμε. Αφού δόθηκαν οι τελευταίες οδηγίες στους τεχνικούς του ήχου και του φωτός, φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας που ήταν στον οικισμό Πέρλια.

Μετά από ολιγόωρη ξεκούραση όλα ήταν έτοιμα για την εκδήλωση. Η ανταπόκριση του κόσμου, ντόπιων και παραθεριστών, μεγάλη αφού για να χωρέσουν, εκτός από τις πέτρινες κερκίδες του αμφιθεάτρου τοποθετήθηκαν πάρα πολλές καρέκλες. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων εκπρόσωποι του Δήμου Πόρου, όλων των Αρχών του νησιού, της Χατζοπουλείου Βιβλιοθήκης Πόρου, όλο το Συμβούλιο του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Πόρου και ο Ποριώτης ιστορικός κ. Γεώργιος Αθανασίου, που αναφέρθηκε για τον Ποριώτη Χριστόδουλο Μέξη που μετέφερε το μπαρούτι από τα παράλια της Μ. Ασίας στον Αλμυρό της Βέργας και ήταν η αιτία της επισκέψεώς μας, αλλά και για τον Ποριώτη καραβοκύρη Μάνεση που διέθεσε τη σκούνα του «Δήμητρα» γι' αυτό το σκοπό και επανέλαβε την πρότασή του για αδελφοποίηση του Πόρου με τη Βέργα, που έγινε δεκτή από τους υπεύθυνους.

Μετά τους καθιερωμένους χαιρετισμούς, η χορωδία με μαέστρο την κ. Πόπη Βαζαίου άρχισε να τραγουδά «Εφτά τραγούδια θα σου πω…», ξεσηκώνοντας ρυθμικά τον κόσμο, ενώ στη συνέχεια η ορχήστρα που την αποτελούσαν ο Δημήτρης Βρεττέας, ο Σταύρος Πανταζής, ο Παναγιώτης Πανταζής, ο Παύλος Νικόλης και ο Ηλίας Χειλάς, με μαέστρο τον κ. Νίκο Πράσινο, αφιέρωσε για τους ξενιτεμένους Ποριώτες το τραγούδι «Η ξενιτιά σε χαίρεται, τζιβαέρι μου», και κατασυγκίνησε από την όμορφη ερμηνεία της Σταυρούλας Πράσινου και της Γεωργίας Κάρτσωνα. Η πολύ πετυχημένη παρουσία μας έκλεισε με μια μικρή δεξίωση που μας παρέθεσε ο Σύλλογος Γυναικών Πόρου στο χώρο του Αμφιθεάτρου Συγγρού. Αργά το βράδυ περάσαμε μέσα από ένα πλήθος κόσμου που ήταν καθισμένοι στα καφενεία του λιμανιού και απολαύσαμε το φρέσκο γαλακτομπούρεκο, τα φημισμένα αμυγδαλωτά του νησιού και τις δεκάδες γεύσεις παγωτού βλέποντας τα καΐκια να πηγαίνουν και να έρχονται στην απέναντι ακτή.

Την επόμενη μέρα, ο διευθυντής της Χατζοπουλείου Βιβλιοθήκης Πόρου κ. Γιάννης Μανιάτης, μας έκανε με το πούλμαν ξενάγηση στα αξιοθέατα του νησιού αρχίζοντας από τα κομψά κτήρια που στολίζουν τον Πόρο, δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, όπως το κτήριο Δεϊμεζή, το μαγαζί του Γρίβα με τις εντυπωσιακές πόρτες και την ωραία διακόσμηση, αλλά και την αρχοντική πέτρινη Βίλα Γαλήνη, δυτικά του λιμανιού που έχει πρωταγωνιστήσει σε παλιές ταινίες και έχει φιλοξενήσει τον Σεφέρη και τον Μαρκ Σαγκάλ. Τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου με τις τοιχογραφίες του Παρθένη. Τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα, λίγα χιλιόμετρα έξω από το λιμάνι, όπου εκεί αυτοκτόνησε με δηλητήριο ο ρήτορας Δημοσθένης το 322 π.Χ. Συνεχίζοντας προς τις δυτικές ακτές ο παραλιακός δρόμος μας οδήγησε σε όμορφες απάνεμες παραλίες, όπου τα πυκνά πεύκα κατεβαίνουν μέχρι τη θάλασσα. Το Μικρό Νεώριο και το Μεγάλο Νεώριο είναι τα αγαπημένα σημεία των παραθεριστών. Μετά την ειδυλλιακή καταπράσινη παραλία του Λιμανιού της Αγάπης, είδαμε να απλώνεται η αμμουδιά του Ρωσικού Ναύσταθμου. Πρόκειται για σταθμό που χτίστηκε το 1834 για τον ανεφοδιασμό του ρωσικού στόλου στο Αιγαίο και ήταν στην κυριότητα των Ρώσων από το 1900 μέχρι το 1989. Απέναντι ξεχωρίσαμε το νησάκι Δασκαλιό, με το γραφικό εκκλησάκι του, που έχει σχήμα καρδιάς. Συνεχίζοντας προς τις ανατολικές ακτές συναντήσαμε τη μεγάλη αμμουδιά Ασκέλι με τους φυσικούς κόλπους στα πόδια πευκόφυτων λόφων. Σε κοντινή απόσταση επισκεφτήκαμε τη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής, σημαντικό δείγμα νησιωτικής μοναστηριακής αρχιτεκτονικής μέσα στα πεύκα και τα πλατάνια δίπλα σε μια φημισμένη ιαματική πηγή. Ο ναός φιλοξενεί εντυπωσιακό τέμπλο του 17ου αιώνα φτιαγμένο στην Καππαδοκία, ενώ στον περίβολο είδαμε τους οικογενειακούς τάφους αγωνιστών του ’21, όπως των Τομπάζη και Μιαούλη. Όμως μας προκάλεσε το ενδιαφέρον η εικόνα της Παναγίας, όταν ο ηγούμενος του μοναστηριού μας είπε ότι την ζωγράφισε ο Τσέκολλι, ένας από τους πρώτους καθηγητές της Σχολής Καλών Τεχνών, δίνοντάς της τη μορφή της νεκρής του κόρης. Μετά από σύντομο προσκύνημα στο μικρό εκκλησάκι έξω από την πύλη του μοναστηριού, κοντά στη φημισμένη για τις θεραπευτικές ιδιότητές της πηγή, αναχωρήσαμε για την πόλη του Πόρου.

Στο λιμάνι του Πόρου, ανεβασμένοι στο καράβι για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, αγναντέψαμε τις απέναντι ακτές της Τροιζηνίας με το προστατευόμενο υπέροχο Λεμονοδάσος με τις 30.000 λεμονιές και πορτοκαλιές. Είναι περιοχή προστατευόμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ποτίζεται από γάργαρα νερά και έναν καταρράκτη που ξεχύνεται στην κορυφή του λόφου. Η επιθυμία μας ήταν μεγάλη να το επισκεφθούμε και πράγματι ο κ. Γιάννης, ο οδηγός του πούλμαν του ταξιδιωτικού γραφείου Τριγκιλίδας, μας έκανε τη χάρη και κάναμε μια μικρή βόλτα μέσα στο δάσος από λεμονιές. Δοθείσης της ευκαιρίας, ο αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Βέργας κ. Παύλος Κλάδης, έκανε μια πρόταση στον υπεύθυνο του Πόρου, όταν θα επισκεφθούν τον Μάρτιο την Βέργα, καλεσμένοι στις εορταστικές εκδηλώσεις των «Δρόμων του μπαρουτιού», να φυτευτεί ένα δέντρο λεμονιάς από τη σπάνια αυτή ποικιλία που δίνει καρπό πέντε φορές τον χρόνο μπροστά στα γραφεία του Δημοτικού Διαμερίσματος Βέργας και η πρόταση έγινε αποδεκτή.

Κλείνοντας θέλουμε να θυμηθούμε τα λόγια του ποιητή που λέει ότι για να γνωρίσεις τον τόπο μας θέλεις μια ζωή, να τον ερωτευτείς όμως θέλεις μόνο μια στιγμή!

Μαθητές της ορχήστρας και χορωδίας του Πολιτιστικού και Αναπτυξ. Συλλόγου Βέργας

ΠΗΓΗ: https://www.eleftheriaonline.gr/local/politismos/ekdiloseis/item/130955-taksideyontas-ston-oneiremeno-poro-me-ton-politistiko-syllogo-vergas