Η ζωή, το έργο και ένας επικήδειος για τον Δημήτρη Ν. Πάνου

Απο το www.poros.gr: Την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου, είπαν το τελευταίο αντίο στον Δημήτρη Πάνου, η οικογένεια, οι φίλοι και οι συμπολίτες του, στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Γεωργίου.
Ο Δημήτριος Νικολάου Πάνου, γεννήθηκε στον Πόρο Τροιζηνίας το 1951 και ήταν αυτοδημιούργητος γιος πολύτεκνης οικογένειας κι έγγαμος.
Φοίτησε στο Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο -αριστούχος και σημαιοφόρος- του Πόρου. Αποφοίτησε από τα τμήματα: Δημοσίου Δικαίου-Πολιτικών Επιστημών και Νομικό τη Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ήταν μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς. Υπηρέτησε ως Eπίκουρος Oικονομικός Σημαιοφόρος επί 32 μήνες στο Πολεμικό Ναυτικό. Πάθος του ήταν η ιστορία, η έρευνα και η μελέτη των Αρχαίων κειμένων, αλλά και η αναζήτηση σε βάθος όλων των γραπτών και προφορικών παραδόσεων των Πατέρων της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως και η ενδελεχής μελέτη όλων των άλλων φιλοσοφικών και θρησκευτικών ρευμάτων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Εργάστηκε στον Ιδιωτικό Τομέα από μικρός, με χιλιάδες ένσημα στο ΙΚΑ, και ήταν μαχητικός συνδικαλιστής πάνω από είκοσι έτη στο χώρο της Καπνοβιομηχανίας. Υπήρξε Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Κέντρον ερεύνης και μελέτης Ελληνισμού» με δραστηριότητα από Νότια Ιταλία μέχρι και Αφγανιστάν και με δεκάδες αποστολές στα μέρη που υπάρχει Ελληνισμός.
Συμετείχε στον αγώνα των Σέρβων αδελφών μας κατά της βάρβαρης Νέας Τάξης πραγμάτων, στον αγώνα των Αρμενίων κι Ελλήνων Μικρασιατών για την αναγνώριση των γενοκτονιών που διέπραξε το Κεμαλικό καθεστώς της Τουρκίας, στον αγώνα των Παλαιστινίων εναντίον των Σιωνιστών, στο μαχητικό αγώνα των Κούρδων για μια νέα πατρίδα, στον αγώνα του πατριώτη και μαχητή, Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσου Παπαδόπουλου, για να μην περάσει το σχέδιο Ανάν.
Ήταν αντιπρόεδρος της Βαλκανικής Ένωσης Φιλίας, ενός φορέα που πρωτοστατεί στη συνεργασία των Βαλκανικών Λαών.
Ασχολιόταν με συνταξιοδοτικά θέματα και συμπαραστεκόταν νομικά σε εργαζόμενους, υπερχρεωμένους στις Τράπεζες και συνταξιούχους. Επισης ασχολιόταν με θέματα ανεργίας, βοηθώντας πάρα πολλούς ανέργους συμπατριώτες μας να βρουν εργασία. Συμετείχε στις κινητοποιήσεις κατά του ηλεκτρονικού φακελλώματος και υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων σε ελληνικό κι ευρωπαϊκό επίπεδο.
Υπερασπιζόταν δυναμικά την προστασία του Περιβάλλοντος στο Σαρωνικό, τη δημόσια Υγεία και την ανάπτυξη της ελληνικής Βιομηχανίας και Βιοτεχνίας. Υπήρξε μέλος της ομάδας νομικής αρωγής-συμπαράστασης του Δικηγορικού Συλόγου Πειραιώς και τα τελευταία χρόνια κάθε Τετάρτη έδινε ανελλιπώς το παρόν στο Ειρηνοδικείο Πειραιώς προστατεύοντας το ιερό δικαίωμα τής Α’ κατοικίας.
Είχε ιδρύσει την παράταξη «ΑΓΩΝΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ-ΠΟΡΟΣ» και είχε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος Πόρου. Από αυτή τη θέση αγωνίστηκε για τα νησιά , που στενάζουν κάτω από το βάρος των ακριβών εισιτηρίων και των ασαφών δρομολογίων! Υπήρξε εκ των πρωτοπόρων στον αγώνα κατά του ΤΑΙΠΕΔ, που ξεπουλά τη Δημόσια περιουσία αντί πινακίου φακής και κατά όλων των μνημονιακών δυνάμεων Κατοχής, που έχουν φέρει το Λαό σε πλήρη εξευτελισμό και τη Χώρα μας σε έσχατη απαξίωση.
Πίστευε ότι μόνο όταν απαγκιστρωθούμε από το ευρώ και την καταστροφική πολιτική των Μνημονίων κι επανέλθουμε στο Εθνικό μας νόμισμα, ασκώντας σοβαρή Εθνική πολιτική επί όλων των θεμάτων, τότε και μόνο τότε θα δούμε άσπρη μέρα!
Ο επικήδειος λόγος του γιού του Γιάννη
Στην κηδεία του Δημήτρη Πάνου, ιδιαίτερα συγκινητικός ήταν ο επικήδειος λόγος του γιού του, Γιάννη:
«Δημήτρη,
Εκλεκτέ πατέρα του πνεύματος μου,
Πριν 17 χρόνια, θυμάμαι όταν είχε φύγει η αγαπημένη σου μητέρα, Σταματίνα που μου έλεγες ότι θα αναπαύεται ευτυχισμένη, μακάρια κοιτάζοντας την θάλασσα του Πόρου. Η θάλασσα ταίριαζε με τους ατέρμονους ορίζοντες του μυαλού σου που είχαν ως μοναδική πυξίδα την κοινωνική δικαιοσύνη και την προστασία των αδυνάμων. Ήσουν πρότυπο ανδρός πολιτικού, με την Αριστοτελική έννοια. Δηλαδή, όχι του πολιτικάντη ή του καριερίστα πολιτικού του σαλονιού. Αλλά του ατόμου που συγχρονίζει την υπάρξη του με τους παλμούς των αδικήμένων και αυτών που υποφέρουν υπό το βάρος ένος άδικου κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Από τα φοιτητικά σου χρόνια ήσουν πάντα στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων δίνοντας τον εαυτό σου για τα ιδανικά σου. Έτρεφες αγάπη για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Σε θυμάμαι ως συνδικαλιστή να μάχεσαι για τα δίκαια των εργαζομένων, στις μέρες της κρίσης κάθε Τετάρτη να δίνεις δυναμικά το παρών σου στο Ειρηνοδικείο του Πειραιά για να προστατεύσεις το ιερό δικαίωμα της κατοικίας. Ασχολήθηκες ανιδιοτελώς με τον Πόρο που λάτρευες και που ποτέ δεν άφησες στην καρδία σου.
Υπάρχεις και θα υπάρχεις για πάντα ως συστατικό μέρος της σκέψης μου, που την σφυρηλάτησες με τις αρχές της αλληλεγγύης, του ανθρωπισμού και της δυναμικής νηφαλιότητας που σε διέκρινε. Στις δύσκολες στιγμές μου, πάντα με ησύχαζε η φράση σου, ‘Καινούργια μέρα, καινούργια τύχη’ και η απέραντη αισιοδοξία σου . Με προέτρεπες να ακολουθώ τα όνειρα μου όσο ψηλά και να είναι και ήσουν αρωγός σε κάθε προσπαθειά μου. Σε ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της ψυxής μου για όλα που μου προσέφερες – για όλα όσα που μου έμαθες, για τα πνευματικά και πραγματικά ταξίδια που κάναμε μαζί.
Ο θανάτος είναι αδύναμος να σε ορίσει- πατέρα μου. Είσαι ανίκητος. Θα ζείς μέσα απο τις ιδέες σου και τα οράματα σου- όπως είχες πει ‘θάνατος υπάρχει όταν ξεχνάμε τις συμβουλές εκείνων που έχουν ταξιδεύσει’. Θα τις κουβαλώ για πάντα και θα γίνω γέφυρα για να τις επικοινωνείς με τα εγγόνια σου, τον Αιμίλιο και τον Στέφανο. Εύχομαι τώρα που θα αγναντεύεις τη λατρευτή σου θάλασσα, να δεις τη χώρα σου να ανασταίνεται από τις στάχτες. Να σου φύγει η μελαγχολία για το σκοτάδι της κρίσης. Θα είμαι παντοτινά δίπλα σου με την σκέψη μου για να συνεχίζουμε τις συζητήσεις μας κάτω από το φως της σοφίας σου. Θα πάρω την σκυτάλη των αγώνων σου.Καλό ταξίδι λατρευτέ μου πατέρα- ο αγώνας σου συνεχίζεται.
Ο γιός σου,
Γιάννης»