Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Από το 2006 που ψηφίστηκε ο νόμος για τον ιαματικό τουρισμό μέχρι σήμερα καμία απολύτως σοβαρή επένδυση δεν έχει γίνει σε έναν τομέα που στην υπόλοιπη Ευρώπη γνωρίζει εντυπωσιακή ανάπτυξη. Οι 127 καταγεγραμμένες «λουτροπόλεις» στη χώρα μας περιφέρουν την ίδια ασχήμια εδώ και δεκαετίες.Ολα δείχνουν -και οι δήμαρχοι το επιβεβαιώνουν- ότι «ο νόμος δεν λειτουργεί». Και όχι μόνον δεν προσφέρει επενδυτικά κίνητρα, αλλά αντίθετα, καταδικάζει σε μαρασμό ό,τι «αναβλύζει» με προσπάθεια.Με το νόμο που ετοίμασε ο Δ. Αβραμόπουλος και που ψηφίστηκε με κάποιες τροποποιήσεις επί υπουργίας της Φ. Πετραλιά το 2006, επιχειρήθηκε να μπει μια τάξη. Μια τάξη, όμως, που μόνο απραξία έφερε, αφού κανένας από τους γαλάζιους υπουργούς δεν φαίνεται πρόθυμος να ασχοληθεί με την ανάπτυξη του ξεχασμένου ιαματικού τουρισμού.

Αγανακτισμένοι είναι οι κάτοικοι στο χωριό Καλλονή Τροιζηνίας. Την τελευταία 20ετία, περίμεναν ως μάνα έξ’ ουρανού την κατασκευή Λιμενικού καταφυγίου στην παραλία. Ένα έργο πνοής που θα βελτίωνε την καθημερινότητα τους. Ύστερα από δεκάδες μελέτες και προσπάθειες ετών, το έργο ξεκίνησε λίγο μετά το περασμένο Πάσχα για να μετατραπεί σε γεφύρι της Άρτας!Λόγω προσφυγών στο ΣΤΕ από μη μόνιμους κατοίκους το έργο σταματούσε και ξαναξεκινούσε. Πριν από λίγες ημέρες, η ανάδοχος εταιρία αναγκάστηκε να αποσύρει τα μηχανήματα και σήμερα η παραλία είναι ένα εργοτάξιο που εγκυμονεί κινδύνους για τους διερχόμενους σε αυτή πολίτες.

Στις 21 Απριλίου του 1967 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος "έβαλε την Ελλάδα στο γύψο", ξεκινώντας μια Επταετία κατά την οποία η στρατιωτική δικτατορία θα καταργούσε όλες τις πολιτικές ελευθερίες, και οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και οι εξορίες θα γινόταν καθημερινό φαινόμενο για κάθε Έλληνα. Αποκορύφωμα της αντίστασης ενάντια στη Χούντα θεωρείται το Πολυτεχνείο. Η κατάληψη της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών τον Μάρτη του 1973 και η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973, έσπασαν τον "γύψο" φόβου που είχε αιχμαλωτίσει τους Έλληνες, συντέλεσαν, εν μέρει, στην πτώση της δικτατορίας και στην επιστροφή στην δημοκρατία, κυρίως δίνοντας ελπίδα στον λαό.

Στις δύσκολες μέρες που περνάει ο πλανήτης, η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση, κυρίως των νέων, πάνω σε αυτό το κομμάτι είναι ένας από τους σημαντικότερους στόχους του κράτους. Στο πλαίσιο αυτών των στόχων, το Υπουργείο Παιδείας δημιούργησε το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στην περιοχή.Το ΚΠΕ Τροιζήνας-Μεθάνων, το οποίο στεγάζετε στο κτίριο Πολλαπλών Χρήσεων του Δήμου Τροιζήνας στην Τροιζήνα, ιδρύθηκε το 2006 με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας. Άρχισε να λειτουργεί τον Μάρτιο του 2007 κατόπιν προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του Υπουργείου Παιδείας και των Δήμων Τροιζήνας και Μεθάνων. Η Παιδαγωγική Ομάδα του ΚΠΕ αποτελείται από 5 εκπαιδευτικούς Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης με εμπειρία στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Στόχος του ΚΠΕ είναι η απόφαση γνώσεων, εμπειριών, δεξιοτήτων και η ευαίσθητοποίηση μαθητών, εκπαιδευτικών και άλλων κοινωνικών ομάδων σε θέματα περιβάλλοντος, ώστε να συνειδητοποιήσουν τις σχέσεις αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης Ανθρώπου-Περιβάλλοντος-Κοινωνίας και να αναπτύξουν υπεύθυνες στάσεις και συμμετοχικές συμπεριφορές απέναντι στα περιβαλλοντικά προβλήματα. Οι στάσεις αυτές θα συμβάλλουν στην ορθολογική διαχείριση και προστασία της οικολογικής ισορροπίας και της ποιότητας της ζωής και θα οδηγήσουν σε μια βιώσιμη ανάπτυξη.

Ο βιολογικός καθαρισμός στηρίζεται σε φυσικές, βιολογικές και φυσικοχημικές μεθόδους και εφαρμόζεται σε αστικά λύματα και βιομηχανικά απόβλητα, καθώς και για την απορρύπανση λιμνών και ποταμών.

Στην πλειονότητα των μονάδων ο βιολογικός καθαρισμός των λυμάτων και των αποβλήτων περιλαμβάνει συνοπτικά τα παρακάτω στάδια:

Ημερίδα με θέμα : Τα προβλήματα του νερού στη Μεσόγειο και την Αργολίδα διοργανώνεται στο Ναύπλιο 14 Ιουνίου 2008 στο Τριανόν, και το βράδυ της ίδιας μέρας συναυλία στην Πλ Αγ Γεωργίου από την Μαρίζα Κωχ με θέμα “για το νερό και το τραγούδι”.

Αναλυτικά το πρόγραμμα της ημερίδας στο συνημμένο αρχείο.

Τη γη δεν την κληρονομήσαμε απ’ τους γονείς μας, την έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας. Αυτή η φράση των Ινδιάνων της Αμερικής, θα μπορούσε να συμπυκνώνει με τον ιδανικότερο τρόπο ένα μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος. Δυστυχώς, η περιβαλλοντική καταστροφή, ο βιασμός της φύσης και της γης, είναι πλέον έντονος, τόσο ευδιάκριτος, που επιτέλους όλοι μας, όλο και περισσότερο, ευαισθητοποιούμαστε ακριβώς για την προστασία του περιβάλλοντος. Με μια ευαισθησία που δεν πρέπει να εξαντλείται στην συμβολική, όσο και σημαντική 5η Ιουνίου, που αποτελεί την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος. Μια ευαισθησία που οφείλουμε να δείχνουμε καθημερινά με τον πιο απτό τρόπο, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Με απόλυτη επιτυχία και συναντώντας το αμέριστο ενδιαφέρον γονέων και εκπαιδευτικών συνεχίζεται για τρίτη συνεχή χρονιά το πρόγραμμα προληπτικής οδοντιατρικής που υλοποιεί η Νομαρχία Πειραιά, σε συνεργασία με τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Πειραιά, στα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της περιφέρειάς της.

Ο καπετάνιος Πολ Γουότσον διασχίζει τους ωκεανούς όλου του πλανήτη κυνηγώντας παράνομα φαλαινοθηρικά. Αφού εγκατέλειψε την Greenpeace, αυτός ο σύγχρονος «πειρατής» έφτιαξε τη δική του ομάδα κρούσης με πράσινη φιλοσοφία, αλλά αμφιλεγόμενες μεθόδους. Το μαύρο πλοίο του στο οποίο κυματίζει η πειρατικής τεχνοτροπίας σημαία με τη νεκροκεφαλή είναι απόδειξη ότι ο κάπτεν Γουότσον διασκεδάζει με τη ρετσινιά του πειρατή που του έχουν κολλήσει. Το «Farley Mowat», όπως έχει ονομάσει το «πειρατικό» του, είναι επανδρωμένο με τα μέλη της οργάνωσης Sea Sepherd Conservation Society, μια καναδική εταιρεία για την προστασία του περιβάλλοντος, τα οποία δεν έχουν πρόθεση να ληστέψουν τα εμπορικά πλοία ή να κλέψουν κάποιο θησαυρό όπως έκαναν οι παλιοί πειρατές. Στόχος τους είναι να εμποδίζουν τα ιαπωνικά φαλαινοθηρικά που καταπατούν το παγκόσμιο μορατόριουμ που επέβαλε η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινών, το 1986. Οι Ιάπωνες ψαράδες όμως δεν καταλαβαίνουν από μορατόριουμ, αλλά και ο κάπτεν Γουότσον και η παρέα του δεν καταλαβαίνουν από ευγένειες. Με το ραντάρ του «Farley Mowat» εντοπίζει τα φαλαινοθηρικά και τότε οι άντρες του πληρώματός του φορούν τις μαύρες κουκούλες τους, ενώ ο καπετάνιος αρπάζει το μεγάφωνο και καλεί τους φαλαινοθήρες να μην προχωρήσουν στην παρανομία τους, γιατί, όπως τους προειδοποιεί, θα αρχίσει να τους πλευρίζει επικίνδυνα. Στη δεξιά πλευρά του πλοίου, δε, έχει φροντίσει να είναι κάτι παραπάνω από εμφανές το διαβόητο «ανοιχτήρι» του, όπως το αποκαλεί ο ίδιος, ένα είδος τηλεσκοπικού μεγάλου καμακιού που μπορεί να προκαλέσει ρήγμα στο εξωτερικό περίβλημα του φαλαινοθηρικού αναγκάζοντάς το να επιστρέψει στο πλησιέστερο λιμάνι αφού θα μπάζει νερά. Μετά από αυτό, αρχίζει τους επικίνδυνους ελιγμούς και στα φαλαινοθηρικά επικρατεί πανικός,ακούγονται σειρήνες και οι καπετάνιοι αλλάζουν απότομα πορεία για να γλιτώσουν τη σύγκρουση. Και τότε αρχίζει ένα κυνήγι πολύ διαφορετικό από αυτό που είχαν φανταστεί οι Ιάπωνες όταν ξεκινούσαν για να πιάσουν φάλαινες. Οι άντρες του κάπτεν Γουότσον πηδούν μέσα σε φουσκωτά και μπαίνουν μπροστά στο φαλαινοθηρικό για να το αναγκάσουν να αλλάξει οριστικά πορεία, ενώ ρίχνουν και δίχτυα στο νερό για να μπερδευτούν στις προπέλες και να τις χαλάσουν. Τότε, πολλοί φαλαινοθήρες επιστρατεύουν πραγματικά πυρά, πολλά από τα οποία στοχεύουν τον ίδιο τον Πολ Γουότσον. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι χρωστάει τη ζωή του στο αλεξίσφαιρο γιλέκο που φοράει. Ολες αυτές οι πρακτικές δύσκολα θυμίζουν τον οικολογικό του σκοπό...

Την Παρασκευή 2/5 και το Σάββατο 3/5 πραγματοποιήσαμε στο Άργος μια πρώτη διδασκαλία με τη χρήση του OLPC μέσα σε τάξη.
Τα μαθήματα πραγματοποιήθηκαν σε παιδιά της Ε’ και ΣΤ τάξης του Δημοτικού. Τα παιδιά ήταν σχετικά με την Πληροφορική σε περιβάλλον Windows έχοντας διδαχθεί τα βασικά από την Δ’ Δημοτικού. Οι ομάδες ήταν των 6-8 ατόμων και τα αντικείμενα που διδάχθηκαν ήταν μέσα από την ύλη τους. Η δασκάλα τους ήταν πολύ καλά κατατοπισμένη σε θέματα Πληροφορικής.Την πρώτη ώρα τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το γραφικό περιβάλλον του laptop και το πώς μπορούσαν να ανοίγουν/κλείνουν εφαρμογές, να συνδέονται στο AP του σχολείου αλλά και ad-hoc, να κάνουν copy/paste από τον browser σε κειμενογράφο, να βρίσκουν αρχεία με το journal, και να μοιράζονται κειμενογράφους και ασκήσεις που είχαν ετοιμάσει στο squeak. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι παιδιά στην πλειοψηφία τους κατάφεραν μέσα σε μία ώρα να χειρίζονται αρκετά αξιοπρεπώς τον υπολογιστή. Η εκτίμηση είναι ότι σε δύο τρεις μέρες ένα παιδί μπορεί να το χειρίζεται πολύ καλά.